Polska
kuchnia epoki baroku słynęła z dodatku do potraw dużej ilości przypraw:
pieprzu,
imbiru, gałki muszkatołowej, kminku ,szafranu. Hasłem przewodnim było powiedzenie ,,Tylko pieprzno i
szafranno, mościa panno!" Zalecało ono używanie w nadmierze wszystkich
przypraw
co
stanowiło o dobrym guście kucharza. Dania epoki baroku były przygotowywane w sposób,
który zmieniał skutecznie pierwotny charakter podstawowych składników.
Kuchnia
barokowa to także kuchnia iluzji. Celem kucharzy było zaskoczenie
biesiadujących
a także
oszukanie ich zmysłów. Dlatego nazwy potraw różniły się od rzeczywistych dań,
np. ser,
który nie jest serem czy kuropatwa, która smakuje jak ryba.
Kuchnia współczesna ma wiele wspólnego z
tą z czasów polskiej szlachty. Korzysta się nie tylko
z
produktów charakterystycznych dla naszych czasów ale sięga się również po te
używane kiedyś
jak
również próbuje się tego, co nie znane i jeszcze nie praktykowane. Popularne
jest również łączenie
smaków
słodkich, słonych, gorzkich i kwaśnych. W dzisiejszej kuchni nie ma rzeczy
niedopuszczalnych
a
eksperymentowanie w kuchni jest bardzo mile widziane i niezwykle odkrywcze.
Praktycznie każda
roślina,
ziele, warzywo czy owoc a nawet kwiat jest jadalne i po odpowiednim
przyrządzeniu zyskuje miano prawdziwego rarytasu. Również mięso zapodane zgodnie
z miejscową kulturą i religią może być
inspiracją
do tworzenia nowych smaków i potraw.
Postanowiliśmy stworzyć kilka receptur na
dania współczesne ale inspirowane tradycją barokową.
Spróbowaliśmy
odkryć na nowo kilka roślin, które w naszych domach nie są używane na co dzień
a ich
walory
smakowe jak również zdrowotne są warte uznania.